In 2014 wordt er gegokt, geknokt en beloond: een goedkeuring voor de verborgen damwand. Hierdoor kan het buitenhuis aan de waterkant en mag het vloeroppervlak verdubbeld worden met een kelder. Op basis van het schetsontwerp heeft de professor al eerder besloten dat het de grote investering waard zal zijn.
In 2015 wordt de damwand in twee spannende fases gerealiseerd, waarna in 2016 de bouw van het huis start. De naam ‘kelder’ verschiet naar ‘benedenverdieping’ als de professor beseft hoeveel licht en uitzicht de benedenruimte heeft. De ooit puur functionele indeling vindt zelfs aanlsluiting bij de bovenverdieping middels een ellipsvormige hal.
De hal krijgt veel licht via trapgat en daklicht. Drie koekoeks geven licht en uitzicht aan de rest van de benedenverdieping. Het hoogteverschil tussen dijk en polder maakt zelfs een volwaardige glasgevel op het zuidwesten mogelijk (zie foto). Met de tuin op nivo valt het de professor en architect op. Het geeft een paar fijne flashbacks.