Na 10 jaar heeft de architect 10 gebouwen gerealiseerd, samen met 10 hoofdaannemers. De tijden veranderen en het idee ontstaat om het ditmaal anders aan te pakken, namelijk: de architect als hoofdaannemer. De professor vindt het een goed idee.
Het procedurele circus rond de waterkering geeft een jaar bedenktijd. Na overleg met juristen en ervaringscollega’s, stelt de architect de professor toch een hoofdaannemer voor. Het huis blijkt zo ingewikkeld, dat een echte goede hoofdaannemer nodig is om het te kunnen realiseren.
Na een zorgvuldige zoektocht – waarbij met vier aannemers schitterende huizen worden bekeken – start begin 2016 een aannemerscombinatie. Al snel wordt duidelijk dat het gebouw, het budget en de planning erg ambitieus zijn. Gelukkig werpt de zorgvuldige zoektocht haar vruchten af: de aannemer slaat zich goed door de beproevingen heen. Op de foto wordt een mooie betontrap op zijn plek gehesen.
En de architect is blij, met de 11e bouw door de 11e hoofdaannemer, en zijn weloverwogen keuze.